حضرت حسين بن موسی الکاظم (ع) ملقب به «سیدعلاءالدین» کوچکترین فرزند امام موسی كاظم عليه السلام است. ایشان جوانی نیک نفس، با تقوا و مهربان بود و از جایگاه و عزت ویژه ای  نزد دو امام بزرگوار یعنی حضرت امام رضا (ع) و امام جواد (ع) برخوردار بوده اند. در حدود سال 202 ه.ق حضرت در مدینه همراه کاروان حضرت احمد بن موسي شاهچراغ عليه السلام شدند بدان امید که به  دیدار امام رضا (ع) که در آن زمان ولیعهد مامون عباسی و ساکن در شهر مرو بودند نائل شوند. اما در میانه ی مسیر و در شهر شيراز ، او و دیگر برادران بزرگوراش توسط ماموران حکومت مامون عباسی به شکل غریبانه ای به شهادت رسيدند.  قبر ایشان سال ها مورد بی توجهی و در گم نامی بودی تا اینکه پس از چند قرن بر اثر کرامت ظاهر شده از آن حضرت، کشف شد.  از آن زمان  مردمان پیوسته شاهد کرامات و غرائب از ایشان بوده اند به گونه ای که آوازه ی حضرت در اکناف عالم اسلام پیچید و ارداتمندان ایشان به ویژه در استان فارس و کشورهای عربی خلیج فارس چشمگیر هستند. در میان مردم نقل است که هیچ کس از بارگاه حضرت سیدعلاء الدین حسین (ع) دست خالی بیرون نمی رود و این خبر نزد بزرگان متواتر است که حرم ایشان مورد توجّه انبیاء، امامان و اولیاء الهی است و هر که در عالم رویا ایشان را زیارت کرده به صورت سید جوان بزرگواری بوده است.